ನಾಗಮಂಡಲ!

  

ನಾಗಮಂಡಲ!

--------------

ವಿರಹದ ವೇದನೆಯು ವೇಳೆಯಿಲ್ಲದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಗಳದ ಮಧ್ಯೆ ನಿಂತು ನಗುತ್ತಿದೆ!

ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದೂ  ಕಾಮವು ಬಂದು ಕದವ ತಟ್ಟುದಿದೆ..!

ನನ್ನೊಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಕೊಂಡಿದ್ದ ಬಯಕೆಗಳು ಅಗ್ನಿಯಂತೆ ಉರಿಯುವಾಗೆಲ್ಲಾ

ನೀ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಹೋದ ಅಂಗಿಯೇ ನನ್ನ ಅಂಗವ ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡು ತಣಿಸುತ್ತಿದೆ ..!

ನನ್ನುಸಿರ ಹಿಡಿದಿರುವ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ನಾನೊಬ್ಬಳೆ ಪಿಸುಗುಡುವಾಗ

ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಗೇಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಗುತ್ತಿದೆ ಜೋಡಿ ಕೈಬಳೆ!

ತೆಂಗಿನ ಗರಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಣೆದ ಛಾವಣಿಯ ಸೀಳಿಕೊಂಡು

ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ನೇಸರನ ಕಿರಣಗಳ ಮುಂದೆ

ನೈವೈದ್ಯವಿಟ್ಟು ನಮಿಸಿದ್ದೇನೆ ಮುಂಜಾನೆ ಬೇಗನೆ ಮುಖ ಮಾಡದಿರು!

ಸಂಜೆಯ ಸೇತುವೆಯ ದಾಟಿ ಬರುವ

ಕತ್ತಲ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ನಮಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾದಿರು !

ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಕೂತು ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಯ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಹುಡುಗ

ದೀಪಕ್ಕೆ ಎಣ್ಣೆಯ ಚೂರು ಬಿಟ್ಟ ಅರ್ಧ ಬತ್ತಿಯ ಇಟ್ಟು....!

ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಬೆಳಕು ಬೇಗಾ ಮುಳುಗಲೆಂದು

ಈ ಇರುಳುಗಳ ಪೋಣಿಸುವ ದಾರ ನಾವಾಗಬೇಕು!

-ಪ್ರಕಾಶ್  ಶ್ರೀನಿವಾಸ್